Omnius

De grote vakantie staat voor de deur en de gelukkigen onder ons vertrekken weldra naar het zonnige zuiden voor een hopelijk zorgeloze vakantie.

Om te voorkomen dat sommige vakantiegangers een (financiële) kater zouden overhouden aan hun vakantie, leek het ons aangewezen u te wijzen op de gevolgen van het ondertekenen van een timesharingovereenkomst.

“ Proficiat, u heeft een droomreis gewonnen !”
De laatste jaren kwam het product timesharing vaak negatief in het nieuws, omwille van de soms agressieve verkooptechnieken en de misbruiken dewelke in de sector worden toegepast : zo bestaat de kans dat u weldra op uw vakantiebestemming zal worden aangesproken om deel te nemen aan een gratis loterij of wedstrijd, waarbij u dan “toevallig” de gelukkige winnaar wordt van een week vakantie op een droomplek.

Om uw prijs in ontvangst te nemen, dient u dan naar een hotel te gaan, waar u een urenlange verkoopsessie van timesharing te wachten staat … Vaak wordt u dan onder druk gezet om een timesharingovereenkomst te ondertekenen en zelfs al een belangrijk voorschot te betalen met uw Visakaart.

Wat is timesharing ?
Timesharing is een vakantieformule waarbij men het recht koopt om gedurende een lange periode (bv. 20 jaar) een ingerichte en gemeubelde woning als vakantieverblijf te betrekken voor één of meer weken per jaar, vaak in complexen onder clubvorm. Meestal kan men zich dan ook aansluiten bij een gespecialiseerde internationale beurs om zo de aangekochte vakantieperiode om te ruilen tegen een vakantieperiode in een ander aangesloten complex, zelfs in een ander land of in een andere periode.
De aankoopprijs van uw recht varieert naargelang het seizoen, ligging van de vakantiewoning, afwerking, faciliteiten, …

Let op de bijkomende kosten !
De vakantieganger die impulsief een timesharing aankoopt, laat zich meestal misleiden door de relatief lage aankoopprijs : hij koopt immers meestal geen eigendomsrecht, maar enkel een tijdelijk gebruiksrecht.
De kleine lettertjes van de overeenkomst, die men meestal vergeet te lezen, omschrijven echter de jaarlijkse bijkomende kosten die betaald moeten worden en die de totale aankoopsom flink de hoogte in jagen : beheers- en onderhoudskosten, verzekeringen, taksen, inschrijvingskosten op de ruilbeurs en ruilkosten per vakantieruil. De vervoerkosten (vliegtuig/auto/bus) naar de vakantiebestemming dienen uiteraard ook nog betaald te worden.
Ook laten velen zich misleiden door een “goedkope week” in het laagseizoen te kopen, om ze dan de volgende jaren met een “duurdere week” in het hoogseizoen te ruilen. In de praktijk blijkt dit zeer moeilijk, tenzij mits opleg van een flink bedrag.

Bescherming van de consument :

Ter bestrijding van de vele misbruiken i.v.m. timesharing werd in 1994 een Europese richtlijn uitgevaardigd, die in België werd ingevoerd door de wet van 11.04.1999.

Deze wetgeving is van toepassing op alle timesharingprojecten in Europa en beschermt de kandidaat-koper : zo moet het contract worden opgesteld in de taal van de koper, alle gegevens i.v.m. de kosten moeten vermeld worden en de kandidaat-koper moet verplicht een bedenktijd krijgen van minstens 15 werkdagen. Tijdens deze bedenktijd kan de koper per aangetekende brief, zonder kosten en zonder reden, van de timesharingovereenkomst en zelfs van de eventueel afgesloten lening afzien. Vóór het verstrijken van de bedenktijd mag er geen voorschot geëist worden.

Indien de verkoper de wetgeving niet naleeft, kan de overeenkomst door de rechtbank worden vernietigd en kan de timesharingverkoper zijn erkenning verliezen.

Ook kan men steeds klacht indienen bij het Bestuur Economische Inspectie van het Ministerie van Economische Zaken.

Yves Daenen